Ktoś kiedyś powiedział, że bardzo lubi dzieci. Ale nie swoje i maksymalnie na godzinę. Póki co też się z tym zgadzam. Ciągle wrzaski, jęczenie, płacz, pieluchy, kupa, pielucha, płacz, kupa, kupa, kupa, kupa.. Mój brat ma syna i powiem Ci, że dzieciak to niezłe wyzwanie. Czasem masz dość i wtedy ten mały potworek przychodzi do Ciebie, wiesza się na szyi mówiąc: „kocham Cię wujku”. Człowieku.. kolana miękną i wszystkie nerwy i złość znikają. Z tym, że ja widzę dzieciaka raz w tygodniu, a niektórzy mają to na co dzień. I nie jedno dziecko. Czasem też nie dwa. Zdarza się chmara dzieciaków. Załóżmy, że jesteś takim ojcem. Czym jeździsz?